مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۹۹۳

یک‌دم غمِ جان دار! غمِ نان تا کی؟

وز پرورشِ این تنِ نادان تا کی؟

اندر رهِ طبل اشکم و نای و گلو

این رنج ز نخ به ضربِ دندان تا کی؟