مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۹۷۳

نومید نیم گرچه ز من ببریدی

یا بر سر من یار دگر بگزیدی

تا جان دارم غم تو خواهم خوردن

بسیار امیدهاست در نومیدی