مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۹۶۲

من خشک لب ار با تو دم تر زدمی

در عشق تو عالمی به هم برزدمی

یک بوسه اگر لبم توانستی داد

بر پای تو دستک ز بر سر زدمی