مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۹۳۷

گفتم که چونی مها خوشی محزونی

گفتا مه را کسی نپرسد چونی

چون باشد طلعت مه گردونی

تابان و لطیف و خوبی و موزونی