مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۸۶۹

در هر دو جهان دلبر و یارم تو بسی

زیرا که به هر غمیم فریاد رسی

کس نیست به جز تو ایمه اندر دو جهان

جز آن که ببخشیش باکرام کسی