مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۸۶۴

در عشق تو خون دیده بارید بسی

جان در تن من ز غم بنالید بسی

آگاه نئی ز حالم ای جان جهان

چرخم به بهانه‌ای تو مالید بسی