مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۸۴۵

خواهی که حیات جاودانه بینی

وز فقر نشانهٔ عیانی بینی

اندر ره فقر بد مرو تا نرود

مردانه درآ که زندگانی بینی