مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۸۳۱

چشم مستت ز عادت خماری

افغان که نهاد رسم تنها خواری

چون می مددیست این بخیلیت چراست

می می نخوری و شیره می‌افشاری