مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۷۴۱

ای ساقی جان که سرده ایامی

آرام دل خستهٔ بی‌آرامی

مستان تو امروز همه مخمورند

آخر به تو بازگردد این بدنامی