مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۷۱۷

ای چون علم سپید در صحرائی

ای رحمت در رسیده از بالائی

من در هوس تو میپزم حلوائی

حلوا بنگر به صورت سودائی