مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۷۱۲

ای بر سر ره نشسته ره می‌طلبی

در خرمن مه فتاده مه می‌طلبی

در چاه زنخدان چنین یوسف حسن

خود دلو توئی یوسف و چه می‌طلبی