مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۶۲

آن میوه توی که نادرِ ایامی

بتوان خوردن هزار من در خامی

بر ما مپسند هجر و دشمن کامی

کاخر به تو باز گردد این بدنامی