مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۵۲

یارب تو یکی یار جفاکارش ده

یک دلبرِ بدخویِ جگرخوارش ده

تا بشناسد که عاشقان در چه غمند

عشقش ده و شوقش ده و بسیارش ده