مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۳۵

گفتم چکنم گفت که ای بیچاره

جمله چکنم بسازم آن یکباره

ور خود چکنم زیان شوی آواره

آنجا بروی که بوده‌ای همواره