مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۳۴

فصلیست چو وصل دوست فرخنده شده

از مردن تن چراغ دل زنده شده

از خندهٔ برق ابر در گریه شده

وز گریهٔ ابر باغ در خنده شده