مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۳۲

صوفی نشوی به فوطه و پشمینه

نه پیر شوی ز صحبت دیرینه

صوفی باید که صاف دارد سینه

انصاف بده صوفی و آنگه کینه