مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۵۹۷

السکر صار کاسدا من شفتیه

والبدر تراه ساجدا بین یدیه

بالحسن علیه کل شیی وافر

الا فمه فانه ضاق علیه