مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۵۹۵

آنی که وجود و عدمت اوست همه

سرمایهٔ شادی و غمت اوست همه

تو دیده نداری که باو درنگری

ورنی که ز سر تا قدمت اوست همه