مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۵۵۴

ای ماه چو ابر بس گرستم بی‌تو

در مه به نشاط ننگریستم بی‌تو

برخاستم از جان تو نشستم بی‌تو

وز شرم به مردم چو نرستم بی‌تو