مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۹۷

گر دست بشد ز کار پائی می‌زن

ور پای نماند هم نوایی می‌زن

گر نیست ترا به عقل رایی می‌زن

حاصل هر دم، دم وفائی می‌زن