مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۷۶

دیدم رویت بتا تو روپوش مکن

پنهانی ما تو باده‌ها نوش مکن

هر چند دراز کرده بد گوی زبان

ای چشم و چراغ عاشقان گوش مکن