مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۰۹

ای روی تو باغ و چمن هر دو جهان

از جان تو زنده شد تن هر دو جهان

بشکستن تو شکستن هر دو جهان

ای ضعف تو ویران شدن هر دو جهان