مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۳۵

من دوش فراق را جفا میگفتم

با دهر فراق پیش می‌آشفتم

خود را دیدم که با خیالت جفتم

با جفت خیال تو برفتم خفتم