مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۸۷

گر کبر بخورده‌ام که سرمست توام

مشتاب بکشتنم که در دست توام

گفتی که زمین حق فراخست فراخ

ای جان به کجا روم که در دست توام