مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۸۲

گر دل طلبم در خم مویت بینم

ور جان طلبم بر سر کویت بینم

از غایت تشنگی اگر آب خورم

در آب همه خیال رویت بینم