مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۷۲

گاه از غم دلبران بر آتش باشم

گاه از پی دوستان مشوش باشم

آخر بچه خرمی زنم راه نشاط

آخر به کدام دلخوشی خوش باشم