مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۶۴

عشق است قدح وز قدحش خوشحالم

او راست عروسی و منش طبالم

سوگند بدان عشق که بطال گر است

کانروز که طبال نیم بطالم