مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۵۴

شادی کردم چو آن گهر شد جفتم

چون موج ز باد بود خود آشفتم

آشفته چو رعد سر دریا گفتم

چون ابر تهی بر لب دریا خفتم