مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۴۹

زینگونه که من به نیستی خرسندم

چندین چه دهید بهر هستی پندم

روزیکه به تیغ نیستی بکشندم

گریندهٔ من کیست بر او می‌خندم