مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۳۹

از هرچه که آن خوشست نهی است مدام

تا ره نزند خوشی از این مردم عام

ورنه می و چنگ و روی زیبا و سماع

بر خاص حلال گشت و بر عام حرام