مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۱۱

آن خوش سخنان که ما بگفتیم به هم

در دل دارد نهفته این چرخ به خم

یک روز چو باران کند او غمازی

برروید سرِ ما ز صحن عالم