مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۰۹۸

عشقی به کمال و دلربائی به جمال

دل بر سخنو زبان ز گفتن شده لال

زین نادره‌تر کجا بود هرگز حال

من تشنه و پیش من روان آب زلال