مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۰۹۶

در خاموشی چرا شوی کند و ملول

خو کن به خموشی که اصولست اصول

خود کو خموشی آنکه خمش میخوانی

صد بانک و غریو است و پیامست و رسول