مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۰۸۴

آواز گرفته است خروشان مینال

زیرا شنواست یار و واقف از حال

آواز خراشان و گلوی خسته

نالان ز زوال خویش در پیش کمال