مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۰۷۲

چون گشت طلسم جسم آدم چالاک

با خاک درآمیخته شد گوهر پاک

آن جسم طلسم را چو بشکست افلاک

پاکی بر پاک رفت و خاکی در خاک