مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۰۶۷

ای داروی فربهی و جان عاشق

فربه ز خیال تو روان عاشق

شیرین ز دهان تو دهان عاشق

جان بنده‌ات ای جان و جهان عاشق