مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۰۴۱

سوگند بدان دل که شده است او پستش

سوگند بدان جان که شده است او مستش

سوگند بدان دم که مرا میدیدند

پیمانه به دستی و به دستی دستش