مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۰۱۷

ای کرده به پنج شمع روشن هر شش

ای اصل خوشی و هرچه داری همه خوش

تا چند چو الحمد مرا می‌خوانی

همچون بقره بگیر گوش من و کش