مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۹۸۱

دارد به قدح می حرامی که مپرس

یک دشمن جان شگرف حامی که مپرس

پیشم دارد شراب خامی که مپرس

می‌خواند مرمرا به نامی که مپرس