مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۹۶۱

ماییم و توی و خانه خالی برخیز

هنگام ستیز نیست ای جان مستیز

چون آب و شراب با حریفان آمیز

چندانکه رَسَم به جای، کژ دار و مریز