مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸۲۸

من بی‌خبرم خدای خود میداند

کاندر دل من مرا چه میخنداند

باری دل من شاخ گلی را ماند

کش باد صبا بلطف می‌افشاند