مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸۰۹

هر لحظه میی به جان سرمست دهد

تا جان و دلم به وصل پیوست دهد

این طرفه که یک قطرهٔ آب آمده است

تا دریای پر گهرش دست دهد