مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۷۸۵

گر صبر کنم دل از غمت تنگ آید

ور فاش کنم حسود در چنگ آید

پرهیز کنم که شیشه بر سنگ آید

گوئی که ز عشق ما ترا ننگ آید