مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۷۰۷

دیدم رخت از غم سر موئیم نماند

جز بندگی روی تو روئیم نماند

با دل گفتم که آرزوئی در خواه

دل گفت که هیچ آرزوئیم نماند