مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۶۳۵

چون بدنامی بروزگاری افتد

مرد آن نبود که نامداری افتد

گر در خواهی ز قعر دریا بطلب

کان کف باشد که بر کناری افتد