مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۹۱

بی‌تو جانا قرار نتوانم کرد

احسان ترا شمار نتوانم کرد

گر بر تن من شود زبان هر موئی

یک شکر تو از هزار نتوانم کرد