مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۲۴

از لشکر صبرم علمی بیش نماند

وز هرچه مرا بود غمی بیش نماند

وین طرفه تر است کز سر عشوه هنوز

دم میدمد و مرا دمی بیش نماند