مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۰۶

آن یار که از طبیب دل برباید

او را دارو طبیب چون فرماید

یک ذره ز حسن خویش اگر بنماید

والله که طبیب را طبیبی باید