مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۷۷

آن روز که جان خرقهٔ قالب پوشید

دریای عنایت از کرم میجوشید

سرنای دل از بسکه می لب نوشید

هم بر لب تو مست شد و بخروشید