مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۶۸

آندم که ز افلاک گهر ریز کند

هر ذره بسوی اصل خود خیز کند

از نخوت آن باد و زین باد هوس

هر ذره ز آفتاب پرهیز کند